Şekvaperver Şiiri - Serdar Tunaboyu

Şekvaperver bir öksürük.. Nefesime muhalif!

Bir zamandı;
Unutmamıştım benliğimi ve fakat yaşadığımı,
sen de kayboluyorum demiştin ve
en son kayıp…

Boynunda nefes almak istediğimi hatırladım sonra.
Çok sonra boynunda konaklayıp
nefes alamadan durabildiğimi…

Hislerin yetmediği bir noktaya ulaşmak...
oysa his insanı olmak
ne kadar çok tanımlardı bizi.
serzeniş ve bir miktar hezeyan
çokça hayıflanma.
Oysa
Ne kelime ne kafiye ne de ses…

Karşında muzip hatta derme çatma bir bakışla içime sinsice işleyen simanın nakledildiğine şahit olmuştum.
çok sonra inkarına…

fakat anladım ki biraz biraz sonra ellerimden birşey gelmeyecekti
ellerini tutmaktan başka.

Bilemedim  hangi kapı çıplaklığın
hangi kapı örtülerin…

Tüm kapılarım
ardında sen olursun diye,
çaldı. -beni benden-