Şekerrenk Şiiri - Mehmet Mümtaz Tuzcu

Şeker çocuk bize şeker yedirme
Biz şekeri çok yerdik şeker bizi yemeden

Düş düş yüzlemez ayna, borcun büyür boynuna
Albız bala! İlsene! Çevril çıktığın yana

Em eminse kırk kaymak kaydırırdın koynuna
Onca tuzun tuzcusu şeker tutmaz mı güne

Şekersizin tuzu mu, o yaran yoran tuzu
Tuzsuzların şekeri yağ yaktırmaz insana

Dört şekersiz boyuna tuz soruyor teninden
Şerbetten şeker çalıp çalsan lepiskasına
Çopurdazlak kaç tıfıl tavlarsın şurda gene

Bak ama allak bullak şer şurupta kılların
Yılların yıllara bindirişi... Aldırma!

Tekinsiz / dendi tohum! Ey masum malûm ana
İnsafa da gelsen ya gelirken galeyana

Akidesi kıtlama, şirdene şirret kama
Tarçını bahar sandım, akma siydin yakama

Şeker çocuk sen sen ol tuza şeker değdirme
Biz ne şekerler sardık şeker kızı sevmeden