Şekerim
Gözlerimi kapatıp otuz beş yıl geriye gidince şöyle orada kara gözlerinin içi gülen neşeli hayat dolu cıvıl cıvıl konuşan çoğu sohbetin sonunda kahkahasını koy veren şekerimi görüyorum.
Evlendi kurdu yuvasını gurbet hasretlik uzaklık girdi araya yılda bir iki anca görebiliyorduk memlekete geldikçe hayata karışıp gitti eşiyle şekerim.
Üç yıl mı beş yıl mı mutlu yaşadı sonra hayat onu en büyük acıyla acılarla sınadı onu evlât acısı bir iki derken gözleri gülmez kahkahası duyulmaz oldu son anda çaremi geldi de çıkardı kuyulardan şekerimi.
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta