Şehrin Sokakları Şiiri - İdris Yılmaz

Ben çokça yanlış yapan biriyim bayım
Seviyorum acziyetimin sınırlarını
Mutluluk dağıtılmıyor seyyar arabalarla
Ama denizin dalgalarına yüklenen umutlar
Batsa da döner kıyıya vurur
Bu yüzden çok geziyorum bu sokakları
Bilirim sokaklarında yazılır şehrin kaderi.

Ne kadar çok öpüşürse güvercinler
O kadar seviniyor çocuklar
alkışlayarak
Papatyalar beyaz ve sarı
Yakışıyor kaldırım kenarlarına
Bir sinema çıkışı söz gelimi
Alacakaranlık bir zamanda
Yürürken el ele tutuşur şehrin insanları
Ama soğuk rüzgarlar esmeye devam eder caddelerde.
Bir birine bakan pencerelere içim ısınmadı hiç
Ve üst üste dizilen evlere
Bir kaçamak bakış olsa bin deli görür
Duvarı olan bahçeler yıkılınca
Çıplaklık yayıldı kalabalıklar arasında
Ve göğe yükseldikçe zayıfladı zayıf yanlarımız
Griye döndü yüzler
Kara balçığa yollar.

Gönül ehli olmayan mimarlar çiziyor şehrin yazgısını
Çok kitap okuyor gibi fiyakalı cümlelerle
Cetvelli çizgiler ayırıyor aramızı gürültülü
Bu yüzden anlamıyor artık insanlar birbirini
Silikleşmiş kaybolmuş
Altları bol köpüklü yalanlarıyla dolu
Dedikodu cafesi sitelerde.