Gecenin Koynunda Şiiri - Münzevi Zeyrek

Gece iner şehre,
ışıklar bir bir söner,
içimde bir yangın,
senin adınla tutuşur,
bir an söner,
yeniden alev alır.

Gözlerin,
solgun sokak lambası altında,
sigara dumanı gibi ince ince,
ben o dumanın içinde,
kaybolmuş bir şehir yolcusu,
sessizliğin koynunda,
ıssız, yapayalnız,
hep seni arayan.

Aşk;
gri duvarlarda yankılanan hıçkırık,
suskunlukla örülmüş,
senin adın,
kalbimde ağır bir gölge,
bitmeyen bekleyişin içinde
kaybolan yalnızlık.

Gel,
gel ki şehir ağlasın gecenin koynunda,
yağmur gibi ıslatsın unutulmuş sokakları,
biz,
ellerimiz birbirine sarılı,
karanlığın tam ortasında,
suskun bir şiir gibi...