Şehrin Kıyılarında - VI

Her sabah erkenden uyanır Svetlana
Daha karanlıkken dünya
Elma sepetleriyle
İstasyonun yolunu tutar
Kasabanın ıssız sokaklarında yürürken
Svetlana'nın gözlerinden uyku akar.

Almatı-Sempalatinski treni
Her gün aynı saatte
Bu istasyonda beş dakika konaklar
Svetlana vagon pencereleri önünde
Titrek, buğulu sesiyle
Yolculara elma satar.

Gün boyunca trenler durur
Trenler kalkar
Uzaklara giden
Uzaklardan gelen trenler
Raylar üzerinde bir su gibi akar
Svetlana her giden trenin ardından
Hülyalı gözlerle bakar.

Her treni sabırla bekler Svetlana
Gürültülü gündüz trenlerini
Bir ışık seli gibi gelen
Uykulu gece trenlerini
Soranlara bir çırpıda sayar
Elma sepetlerinin başında kimi zaman
Üşüyen elleri koynunda
Uzaklara bakarak hayaller kurar.

Canı bir şey çektiğinde
Ya da içi kıyıldığında
Açlığını elmayla bastırır Svetlana
Ve hep bu yüzden
Elleri ve soluğu elma kokar.

Nikolay Aleksiyeviç'in kızı Svetlana
Uzaklara giden tren yolcularına
Gün boyunca
Kütür kütür, yeşil, sulu
Dağ rüzgârları kokulu
Güz elmaları satar.

('Almatı Ey Almatı' adlı dosyadan)