Şehr-i İstanbul Şiiri - Hüseyin Can

Gökten inmedi ne beklenti
İsteseydi gönderemez miydi fecri
Ne umut ne unut eflak
İşte tarifi bizdeki bu şehri

Tepeler tepede vadiler neyi
Teptik topu, döktük teri
Böyle kazandık biz bu zaferi
İşte tarifi bizdeki bu şehri

Beklemedik seni önceki yerli
Sanki o süsü verdin titreşimini
Sözüm sana değil sanma tek
İşte tarifi bizdeki bu şehri

Demini ne yaptın demeli
Gitti de geldi sanki emeli
Boğazda ılık, ılık hık hık
İşte tarifi bizdeki bu şehri

Neden bilemedi gelen kendini
Çok sevdik ama diyemedi
Nereye uçtu şu boş gerek
İşte tarifi bizdeki bu şehri

Anlatmaya yetmiyor derdimi
Bulamadım sende kendimi
İçtim de bu gizi içime çekerek
İşte tarifi bizdeki bu şehri

Ne kadar zorlandım sana elimi
Veremedim ne bedenimi ne kendimi
Sallandım sarstı bir şeyler içimi
İşte tarifi bizdeki bu şehri

Bal teknesi sandığım gibi
Gelen tattı, tattıda gideni
Bize koskoca seni gerek
İşte tarifi bizdeki bu şehri

Şehirde şehir gibi izi
İzinde izni sır izlemeli
Aradım buldum da gizemini
İşte tarifi bizdeki bu şehri

Üçyüzaltmış dereceli
Gerdanın tam tamına incili
Kız kulesidir onun simgesi
İşte tarifi bizdeki bu şehri

Çamlıca tepesi tepe gibi
Değilmi ki oradaki esen meltemi
İçine çekenlerin sevgisi gerek
İşte tarifi bizdeki bu şehri

Sahibini bulmanı diler içeri
İşte böyle bunun çaresizliği
Sana seven gerek seni
İşte tarifi bizdeki bu şehri

Bana mı geldiler bilmem ileri
Seninle olan ne içeri ne dışarı
Asla bulamadı gelen erek
İşte tarifi bizdeki bu şehri

Anladım gidenin gereğini
Şiirde şairin sevgili erini
İçtim aşkının her zerresini
İşte tarifi bizdeki bu şehri

Ben ne şairim ne şairi
Elime aldım gönlümün kalemini
Anlatamam güzeller güzelini
İşte tarifi bizdeki bu şehri

İstanbul kere İstanbul sevgili
Gönülde sevgi sevende emeli
İfade edemem alemdeki yerini
İşte tarifi bizdeki bu şehri

Geldiler ama giremediler içeri
Ne fark eder ki ha ileri ha geri
Almaktı bu alemler şehrini
İşte tarifi bizdeki bu şehri