Şehr-i İstanbul Şiiri - Mustafa Bayar

en çok bu deniz ıslaktır bahar yağmurlarından
kınından çıkan her bıçak burada keser beni
ve ben en çok burada ölmeyi severim
hisar surlarından salâm okunur
Topkapı’da helal edersin aşkını
Zincirlikuyu dediğin zaten iki adım ötesi
her ayrılık burada alır en şirret hâlini
ve belki bir tellak isyanıyla biter
en pahalı gönüllerin satıldığı Menekşe Devri

haramzade bir dokunuşla çaktım seni bu şehre
paslı bir çivinin ihanetiyle söktüm sonra
kime sorsan gösterir ekmek arası tezgahlarını
ki bilesin onlar her daim ölü balık satar

öğren Şehr-i İstanbul’dur burası
köpüklü küvetlerde başlayan her sevda
köprü altlarında biter bu şehirde
kâğıttan gemiler verirsin Marmara’ya
o sana aç martı ölülerini gönderir
en çok orada ağlamayı severim ben
ve denizin suları her gün biraz daha yükselir

gizli kapaklı bir yemin edelim seninle
sazlı sözlü bir ayrılık hediye ediyorlarmış
bu şehirde sevip de ihanet edenlere
altı üstü köhne bir aşkmış uzaktan bakınca

(Hercaî)