Sehpada can Şiiri - Serdar Yusuf

Sehpada Can

Ötme garip bülbül, ötme,
Sevdanın gölgesini bırakma.
Ağlasan da figân etme,
Kalbimde aşkın ötesi yok.

İnsandır adı bilinmez,
Her güzel göze görünmez.
Saçlarından ışık süzülür,
Dokunsan tutuşur, söndürülmez.

Haykırsam hangi dağ titrer?
Sussam hangi vadi ağlar?
Hangi bahar sarar beni,
Hangi yaz yakan rüzgar olur?

Sevgili gelse, içim titrer,
Gönlümde ateş yeniden yanar.
Mahşerin ortasında susar,
Bir garip bakışla sarsılır yürek.

Sevdiği düşer sehpa’ya,
Canına özlemi çarpar.
Hangi derde yanıp insem,
O incinir, içim dinsin.

Hangi gözde yaş görünse,
Benim gözler beraber ağlar.