Şehitten Mektup Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Ben çok üşüyorum anne.
Ruhum üşüyor.
Gözün gözü görmediği bir gece.
Havada sis var
Sıcaklık eksi bilmem kaç derece
İçimde soğuk, buz bir his var,
dolanır etrafımda.
Damarlarımdan kan süzülürken sineme.
İçim yanıyor, ben çok üşüyorum anne.

Anne; vurdular bizi,
Bir gece ansızın kalleşce.
Arkadaşlarım, kardeşlerim,
Hepsi birer ana kuzusu.
Hepsi sevdalı, hepsi gönülden yaralı.
Bir kaç ay önce sevdasına kavuşmuş,
Damatlığı üzerinde bir eş.
Ötekisi kırkı çıkmayan evladına sarılamamış,
Onun peygamber kokusunu içine çekememiş
Bir güneş,
Ve ben
Bir ananın ilk göz ağrısı, bir babanın tek ocak umudu gibi üşüyorum.
Ve kocaman bir ateş olup toprağa düşüyorum.

Anne be!
Bu dünya çok soğukmuş.
Ben çok üşüyorum.
Sineme akan kızıl kan ile pişiyorum.

Etrafımda bir peygamber yalnızlığı.
İçimde bir cennet sonsuzluğu
Ve bir kaç melek yanı başımızda.
Biri Sivaslı Enes koçak'ın başında,
Onların hemen yanında Yozgat'tan atabek var.
Diğeri Antepli İsmail'in.
Ötekisi Trabzonlu Yahyanın
Bir başkası Edirne'li Kemal'in koluna girmiş uçuyorlar.
Gökte bize kucak açıyorlar ve gülümsüyorlar anne!

Konyalı Ahmet vatan sağolsun,
Vatan sağolsun diye haykırıyordu.
Yavaş yavaş sesi kısıldı ve sustu,
Baktım bir kaç melek Ahmedi götürüyor.
Uçuyorlar, bir sonsuzluğa,bir nura doğru uçuyorlar anne.

Anne
En güzeli benim başımda,
Elinde zemzem suyu,
damla damla dudağımı ıslatıyor.
Anne beni de götürsünler bende gitmek istiyorum yüce yaradana.
Dayanamıyorum,
İçim yanıyor, sen aklımdasın, babam, hiç görmediğim babam gözümün önünde bana gülümsüyor ben ona hasretle bakıyorum anne,

Arkadaşlarıma melekler yoldaş olmuş,
Bir nura doğru uçarken.
Benim hayallerim solmuş
ben çok üşüyorum
Çok üşüyorum anne.

Ellerimi ellerinin arasında ısıtacak kimse yok
Yüreğimi yüreğine bastıracak,
Kanayan yaraya merhem olacak kimse yok
Anne.

kimse yok dediğime bakma,
Kimsesizlerin kimsesi rabbim benimle,
Ben rabbimleyim anne.
Sakın, sakın ha ardımdan ağıtlar yakma!

Anne, Anne! Resul-u ekremi görüyorum
Cebrail yanında elinde islam sancağı, beni çağırıyor
Yanında şehitler ordusu,
Ölümü korkutan,
Allah'ın aslanı Hamza,
Elinde Zülfikar ile haydar-ı kerrar,
Onun yanında iki nur sahibi Osmanı zunnireyn
Arkalarında Ömer bin hattap.
Hemen yanlarında Ebubekir-i Sıddık ve beyazlar içinde bir ordu,
Ordunun sağında Uhut dağı
Solunda bedir kuyuları var.
Hemen yanlarında sultanlar sultanı Fatih han
Şimşekten bir at üzerinde denizi yarmakta.
Cihan sultanı Abdülhamid ve yanında dedem
Çanakkale'den bana bakmakta.

Bir nur bana yaklaştı mehmedim, evladım,
vatan dedi vatan.
Biz asker milletiz, asker doğar asker ölürüz.
Kahramanca, yiğitçe, kan dökerek, can vererek
İnletirken arşı.
Vatan sağolsun dedik, dedi ve alnımdan öperek kayboldu birden.

Ellerim, ayaklarım uyuşuyor anne
Gözlerim kapanmak üzere
İçimde tatlı bir huzur ve dudaklarımda zemzem.
Önümde açılırken nurdan bir pencere.
Bıraksalar bende içeri girsem.
Liva ül hamd adlı sancağın altında.
Peygamberin yanında
Dilimde kelime-i şehadet
Gönlümde vatan.
Vatan sağolsun anne vatan sağolsun.
Vatan sağolsun anne.