Her şafak şafaklardı
Şehitler mi sandınız külçe gibi toprağa düşen
Güneşti her kurşunda
Allah Allah! diyerek
Kendi ölümüyle öpüşen.
Her şafak şafaklardı
Karlı dağlarda güneşsizlikten ölen
Dumlupınar’da, Sakarya’da, Çanakkale’de
Bir mum gibi “Vatan! Vatan! ” diye yanarken
Kendi ateşiyle eriyip sönen.
Her şafak şafaklardı
Orta Asya’dan başlayıp Anadolu’ya gelirken
Çiçekler gibi açıp
Bir vatan uğruna
Kendi yapraklarını döken.
Her şafak şafaklardı
Bir derviş edasıyla boynu bükük gelen
Allah’ı, vatanı, insanı seven
Bir düşman görünce
Aslanlardan öte kükreyen.
Her şafak şafaklardı
Şehitler mi sandınız külçe gibi toprağa düşen
Güneşti her kurşunda
Allah Allah! diyerek
Kendi ölümüyle öpüşen.
Kayıt Tarihi : 7.11.2008 19:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!