Aziz Anadolu’mun dört bir tarafından
Hep güller açar kör dikenler arasından!
Ne son gülsün, ne ilk gül; sen gül, ey Komutan!
Sen ki kut almışsın Peygamber Ocağı’ndan!
Sen nasıl sığardın çiçekli bahçelere?
Bin gülistan olsa sığmazsın sen yerlere!
Bu asil duruşundan korkarlar bir kere;
Hak vermemek elde değil o namertlere!
Savaş verdin, hem de paralel yapılarla!
Sana saldırdılar çirkin iftiralarla…
Yılmadan savaştın o yüksek onurunla!
Ve meydanı dar edip, cenk ettin onlarla!
Görmezden geldi paralel şer odakları
Peygamberin askeri gazi anaları…
Tarih yazmıştır o büyük kahramanları;
Nesibe, Safiye, Esma… geçer adları…
Erken intikal ettin bu fani dünyadan!
Karşılama töreni Cennet-ül Alâ'dan;
Nesibe, Safiye, Ümmü Eymen… kollarıylan
Açmış bekliyorlar Nebi’nin otağından!
Köklerin Nene Hatun’dan, Kara Fatma’dan...
Rütben omuzlarda, hem de Gazi Paşa’dan!
Şahadet rütben ise Şerife Bacı’dan!
Sen bir ölür, bin doğarsın ey Gül Komutan!
Pendik/01.06.2017
Mustafa BulanKayıt Tarihi : 11.2.2018 11:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Görev yaptığı sürece ilkelerinden ve doğrularından asla taviz vermemiş Yrb. Songül YAKUT’un şehit olması üzerine kaleme alınmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!