Şehit düşen bir sevdaya Şiiri - Nimet Öner

Şehit düşen bir sevdaya

Bir ismin kaldı dudağımda,
Her harfi dağa yaslanır gibi:
Yücel…
Ne zaman adını ansam,
Gökyüzü eğiliyor yere,
Toprak bile susuyor…

Sen gittin,
Bir vatan kaldı ardından,
Bir de gözlerimde asılı kalan gülüşün.

Ben burada,
Saçlarımı geceye örerken
Kalbimde senin adınla uyanıyorum her sabah.
Bir anı değil,
Bir nefes gibisin artık
Alamadığım…

Yücel,
Şimdi hangi gökyüzü tutar seni?
Hangi yıldız yoldaş oldu da
Geceme düşmüyorsun artık?

Bir selâm bıraktın dudağımda,
Bir yemin kaldı avuçlarımda…
Ve ben
Sana son kez “dön” demedim diye
Her duamda
Biraz daha eksiliyorum…

Varsın gidişin vatana olsun,
Ben seni Allah’a emanet ettim…
Ama bir gün
Nar ağacının altında buluşursak
Bil ki susmayacağım…
Bu defa “kal” diyeceğim
Sonuna kadar…

Azra Nimet Öner