Yüksekti kaldırımları o şehrin
Işıkları parlaktı
İnsanı soğuk, havası boğuk
Ezici bir kibir gözlerde
İnceden alay vardı sözlerde
Hiç ait olamadım ben o şehre..
Kocaman bir yüreğim vardı benim,
Zengindim
Kasabalarım vardı uzakta,
Tarlalarım.
Bir başka açardı
Köyümde baharlarım
Bir de yaban güllerim vardı ki
Kırlarımda
Dikenini bile
Şehir gülüne değişmeyeceğim.
Kuşlarım vardı gökyüzünde
Özgürlüğümü yaşayan
Adalet dağıtırdı barış güvercinlerim
Ulu ağaçlarım vardı koruda,
Hepsi haşmetli
Gövdesine yaslanıp himaye edildiğim
Anam gibi sevip
Babam gibi güvendiğim
Ben hiç yalnız kalmadım,
Şehirliler gibi;
Kuzularım, tavşanlarım,
Sincaplarım oldu
Onlar en yakın dostumdu
Karun kadar zengindim ben
Fakirlik ne? Hiç bilmedim ki
Menfaat ilişkisi batağına saplanan
Çırpındıkça daha çok batan
O zavallılar gibi..
Onlar çok çirkindi,
Işıkları parlak şehrin kızları
Şeftali rengi allıkları,
Kan kırmızı rujları vardı
Evlerinde maskeler yapar
Sokağa çıkarken takarlardı.
Benim hiç ucuz maskem olmadı
Ne zengindim ki ben,
Pespembe yanaklarım, çillerim vardı
Gözlerimde çakmak çakmak yanan
O değerli ışığı,
Onlar hiçbir bedel karşılığında
Alamazlardı
Beni hiç sevemediler, ben de onları..
Benim
Yürekleri parçalayan masumiyetim,
Onların
Karmakarışık planlarının tekerine
Hep çomak sokardı.
Beni yok edemediler..
Çünkü fakir, çünkü çok acizdiler
Çünkü ben ilelebet ölmeyecektim;
Onlarsa,
İnsanca yaşamayı dahi
Beceremediler
25.08.2008
16:00
Kayıt Tarihi : 26.10.2008 00:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Seçtim çünkü bu dizeler belki bana da esin kaynağı olurdu ve puanladım çünkü buna hak etmişti.
Benim
Yürekleri parçalayan masumiyetim,
Onların
Karmakarışık planlarının tekerine
Hep çomak sokardı.
Beni yok edemediler..
Çünkü fakir, çünkü çok acizdiler
Çünkü ben ilelebet ölmeyecektim;
Onlarsa,
İnsanca yaşamayı dahi
Beceremediler
İnsanca yaşama ümüdüyle, Özlem hanım. çok anlam ifade eden bir şiir olmuş paylaşım için,
tebrik ederim. Sevgi ve saygıyla kalın.
TÜM YORUMLAR (12)