.
.
.
"ağlama
bu şehri taşımakla sorumlu gözlerin
ihtiyar bir mısrayı saklamakla sonsuza"BE
bu şehrin gözlerine
arsız kalabalıklar döşenir
ve utançlar
işte tam da bu sebepten belki
tırnakları kırılgan tırnak araları kabahat
bu şehrin dişleri dökük
dağları kar patlar
nehirleri buruşur
toprakları gençlik ağlar
bu şehrin çiçekleri hasta
evleri bilinmeyen renkler
odaları binlerce düğüm
yağmurları kısa boylu
mütemadiyen mezar arar
bu şehrin teni esmer
saçları yanık sarı
devasa korkak
koşar adım konuşmak istesem
ardımdan susmak kovalar
susmak
susmak buralarda
kıyamet
.
.
.
Kayıt Tarihi : 1.9.2012 12:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu şehir
ben yaşadıkça yaşar...
:) kutluyorum sevgiyle..
Sanki, içimde yıllardan beri suskun kalmış bir volkanın patlayışına tanık oldum. Sanki asırlık bir çınar devrildi sessizce. Şair gözlerine almış koca kenti; ben, çocuksu bir davranışla avuçladım, deniz kıyısında kumları avuçlar gibi, saçtım savurdum... Şiir anlayışına ulaştım ağır ağır, bir özlemin ateşini yaktım benliğimde; duygularımla harmanladım estetiği, yeniden usuma vurdum. Kutluyorum. Şiir; düşündüren, etkileyen, sarsan daldaki yeşil yaprak, bastığımız kara toprak gibi insan kokuyordu... Şiirdi okuduğum şiir....
TÜM YORUMLAR (3)