Şehidim Şiiri - Oya Erişmiş

Karanlığı bilmedim hiç seninle.
Her günüm beyazdı.
Mutluluğun da acının da rengi beyazdı.
İlk beyazımdı gelinliğim, ilk umutlarımdı.
Beyaz kireç boyalıydı yuvamız.
Mutluyduk kendimizce.
Plastik saksılarımızdaki beyaz sardunyaların rengi bana benzerdi
dağınıklığı sana.
Bazı akşamlar rakıyı beyazlatırdın sen,
Ben beyaz papatyalarla falımıza bakardım.
Hep beni seviyor çıkardın.
Beyaz bir kedi gelirdi her gün cama,
Süt beyazını beklerdi bizden.
Kışları beyaz severdik.
Kar beyazında tutardın ellerimi.
Biz beyazdık birbirimize.
En acı günümüzde bile.
Sensizliğe mahkum olduğumda bile
Bir beyaz kefen senin bedenini kapladı,
Benim tüm dünyamı.
Bize karanlık, bize başka renk yakışmazdı sevdiğim.
Son vedamda bir gecede düşen beyazları örttüm yalnızca saçıma.
Son vedada beyaz bir ayla beyaz bir yıldız koydum koynuna.
En dağınık beyaz sardunyayı ise başucuna…

(sen yerinde rahat uyu şehidim
Ben ruhuna şahidim)