Şehidim Şiiri - Davut Arslan

Sönmez bu şafaklarda yüzen alsancak
Sönmeyecekte, anaların bağrında yanacak
Sen üzülme şehidim,
Ölüm dediğin seninki gibi şerefli olacak

Öyle güzel,öyle şereflisin ki şehidim
Şerefsiz ellerden geleni,
Ancak sen çevirirsin şerefli bir ölüme
Sen erersin ancak Hakk’ın methine

Toprak hasret senin saçının bir tek teline
Nasılda nazik dokunur,nur gibi parlak, o ipekten tenine
Topraktaki şeref uğruna dökülen kandadır ancak
Kanı döken haindir, sen kanı dökülene bak

Senin öyle kardeşlerin var ki
Arkandan tek damla göz yaşı dökmezler,intikam yemini de etmezler
Yanına gelmektir onların arzusu
Bu yolda kanlarını dökerler

Biz müslümanız Şehidim
Lanet etmeyiz düşmana
Hele birde Türküz biz
Can feda ederiz vatana

Düşman sinektir gözümüzde
Şehaddettir tek gaye
Düşman Hainmiş, kalleşmiş,
Nasıl olsa boğulur pisliğinde

Sen şimdi yirmi yaşındasın,kıyamete kadar da öyle kalacaksın
Sen şimdi Anaların yanık bağrındasın
Dağlar dar geldi sana şehidim
Hakk’a yükseldin arş-u aladasın

Hüzünlenme şehidim, sen çok yüce bir makamdasın
Sen huzur-u mahşere gelirken, peygamberlerin ayağa kalktığı kattasın.