Sefil geceler Şiiri - İsmail Baykal

Yaşam da,
Eksikliğinle yetinmiyor sensizlik
zaman zaman
isyan eder,
durur bu can
sonra
konuşma yetisi de gidiyor insan olandan.
gece yarısından sonra
kronikleşen sevdamızdan
arda kalan
yalan ulan yalan
şimdi
sensiz yaşıyorum
yokluğundaki sefil geceleri
seninleyken
nini lerle uyuttuğum,
şimşekler ın
ışığı ile dolan odamızın.
seninle gecen hayalleri ile
konuşuyorum,
duvarlarıyla odanın.
vakit tamam deyip
yüzüme attığın ayrılığın,
şimdi kasamda saklıyorum
o mübarek aşkın.