Sefil Şiiri - Kaan Gurur

Yok diyordum bir çare
Var diyordun ağlayarak
Bir elimdeki tabancaya bakıyordum
Bir de ağlamaklı yüzüne

Belki de yalan söylüyordun
Ölmemi herkesten çok istiyordun
Ve belki de çok da güzel rol kesiyordun
Bilmiyorum

Yalanına kanmaz olaydım

Günler ayları kovaladı
Sen de kaçtın herkes gibi
Kimsemdin kimsesiz benim
Eski halime döndürdün beni

Vurmalıydım seni o gece
Sonra kendimi öldürmeliydim seninle
Bir deniz kıyısında bulunmalıydı cesetlerimiz
Bitmeliydi hikaye başladığı yerde

Sevdana düşmez olaydım

Aylar yılları kovaladı
Çıktın işte ansızın karşıma bir gece
Ne zaman ayık gezdin ki diye söyledin birayı görünce
Gülümsedin kah keder kah hasret

Saniyeler dakikaları kovaladı
Ağzımda buruk bir tatla ayrıldın yanımdan
Çektin gittin yine selametsiz
Vurgun olduğumu bildiğin halde
Bıraktın kimsesizi çaresiz

Sevdana düşmez olaydım

Dakikalar saatlere varıyordu
Ben yatıyordum sahilde
Her şeyin başladığı yerde
Yazdım alelacele bu şiiri
Koydum şişeye, bıraktım denize

Saatler günü kovalayacak
O kurşun bugün beynimi yaracak
Kimsesizin kimsesi hiçlik olacak
Tüm yaralar tek bir yarayla kapanacak
Mezarım sahil olacak

Keşke hiç yaşamamış olaydım