Şefik Özdemir Şiirleri - Şair Şefik Özdemir

Medine elinde sevdiğim dilber
Sensin Alemlere rahmet peygamber
Senin aşıkların anca dert ceker
Sensiz çekilmiyor ya ResulAllah

Gunahım sevabım o yara ayan

Ben dururum yürür yollar
Yolsuzlara çatma beni
Hak sevdiği kulu kollar
Sevdasıza satma beni

Çeşit çeşit kulların var

Adına Hayran Yoluna Kurbanım
Derdimin Dermanı Gönül sultanım
Dünyam Kahır olsa Bedenim Elem
Yine Sana Feryat eder Dört Yanım

Himmetin Ulaştır Garip sofine

Bazen bahar olup çiçeksada gül tenin
insansın be gülüm...
Gün geliyor hazan olup yaprak döküyorsun ömründen
İnsan olduğunu unutma gülüm...
Biz kandan olup kan ile doğduk... bazen kansızda olsa ölüm
Her gelişinde bir yanımızıda yanında götürdü gülüm...

Sevdiğim ben sensiz nasıl gülerim
Bilmeden üzdüysem Özür dilerim
Hata kusurum çok bende Bilirim
Bilmeden üzdüysem Özür dilerim

Sormayın halimi beterim beter

Kardeşi Bırakıp Düşmanı kırın
Nefise uymadan hayra yarışın
Dilerim tez elden bunların aşın
Ümmet için çalışalım Dostlarım

Düşmanı ağlatıp dostu güldürün

Babanın yüreği cennetin yurdu
davasına sahip çıkasın oğul
Her dem hak hakikat sana buyurdu
Her sözüne kulak veresin oğul

Günü gelir üzer özün ağlatır

Bir haber eyleyin gönül varıma
Dünya da ne kalır benim karıma
Muhabbet eyleyip nazlı yarıma
Gönülde ne kalır dost yararıma

Aldırma bak günler hep gelip geçer

Her yanımı sarsada hüzünler
Derdine Muhtacım Dermanın için
Aşkınla yansın bu Gönlüm Kavuşmak için
Derdinde Hoş Dermanında Hoş

Sensiz Kağıda küser kalem

Bir Adam Tanıdım Derdimi dert edinmiş kendine
Bir adam tanıdım derdini set etmiş bendine
Bir adam Dünyanın serveti önüne serilse
Onu Allah’ın yolundan ayırmak kimin haddine
Dağ misali küfrün önüne dikilmiş
Kapı kapı dolaşarak ümmeti çağırmakta