Gecenin sessizliğinde hatırlarsan beni
Kiraz dudaklarını büküp gülümse bana
Gecede yıldızlar kayarken
Ay dede masumca sana bakarken
Umudum olup gel de gülümse bana
Ondört şubat sevgililer günüydü
Gecenin geç saatlerinde romantik bir an
Sana seni seviyorum demiştim
Kelimeler boğazımda kaldı
Çok heyecanlanmıştın
Sana ilk seni seviyorum dediğimi hatırlar mısın
Hani çok çok seviyordun
Yok güzelim yok hiç vicdan yok sende
Seviyorum diyordun şimdi unut diyorsun
Yok güzelim yok hiç vicdan yok sende
Hani söz vermişdik birbirimize
Sana yüreğimi bırakıyorum
Gecenin karanlığında
Yıldızlar gibi parlıyorsun gönlümde
Sen benim yıldızımsın
Yıldızlardan bir farkın var sadece
Gök yüzünde yıldızlar milyonlarca
Yine gece yarısı
Yine sessiz bir gece
Ama bu sessizlik farklı
Fırtına öncesi sessizlik
Bu gece ki karanlık farklı
O karanlığı yırtan ışıklar var
Hiçbir şeyi kafaya takmamak lazım bu dünyada
Kara bahtın üzülsün kader utansın sen üzülme
Hayat çileyle dolu hiç aldırma buna
Dertler utansın kader utansın sen üzülme
Aşk bu yakalar senide sonu ne olur belli olmaz
Sessiz bir gece daha
Bu kez ne ay ne yıldız var
Karanlık her bir yanı örtmüş
Nedense çıkamıyorum bu karanlığın içinden
Bende gömülmüşüm karanlıklara
Doğmuyor güneş olmuyor sabah
Bir özlem var ta uzaklardan
Bu gönül anaya babaya hasret
Gözler umutla bakıyor yollara
Bu gönül anaya babaya hasret
Ayrılık yazılmış nedense kara bahtıma
Bir çoğu ilkbaharda başlayan
İnsanın en hassa bölgesinde yeşeren
Acıyı ve sevinci aynı anda yaşatan
Sonu genelde acı olan
Bir umut doğdu içime
Ne mi bu aşk bu aşk
Unutmalıyım geçmişi kader diyerek
Bu hayat çok ağır geldi anlayın beni
Ezildim bu aşkın altında sevebilmem gerek
Unutmalıyım geçmişi kader diyerek
Vurdu öyle bir vurdu ki kader bana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!