Sedef Ünal Şiirleri - Şair Sedef Ünal

Yıldızlar kırıtarak geceyi tahrik ederken
Yakamozlar denizle sarmaş dolaş dans ederken
Özlemin bir çığ gibi büyüyüp beni esir aldı
Adin dudağımın son gülüşünde takıldı kaldı

İpek böceği gibi sabırla beklediğini kutsamak için

Bir gece herkes uykudayken
Hayalini çalıp geldim gizlice
Bilsen neler yaşadık seninle
Yaşamadığımız günlerin acısını
Çıkarttık delicesine
Bir çiçek acar gibi

Uykumun en derin anında
Beliriverdin karşımda
Uyurla uyanık arası mıydı, Yoksa rüya mıydı?
O her zamanki muzip halinde
Sana dedin, göklerin mavililiğinden
Gelinlik, yıldızlardan taç getirdim

Onca kuraklık gecen
Yılların ardından
Pat diye karşıma, çıkıverdin
Öyle hazırlıksız yakalandım ki
Şaşırdım, bocaladım, afal adım
Duygu dolu nağmelerinle

Kıyamet günü sur’a üflendiğinde,
levh-i Mahfûzda yazılı adın
kaldır başını seyret gök kubbeyi, azatlıdır günahın
Seni Azrail’in avucunda değil,
Kevser ırmağında görmektir muradım

Bir yanım gizlenmiş sükunet
Diğer bir yanım körpe senliklerde
Geçici heveslere serzeniş dolu gönlümce
Gizlenirim kelimelerin gizemine
Hor gördüğüm dikenler bekçi olsa da güle
İncitirler gülü günaha renk veren ışıklar

Hasretin kor gibi içimi dağlar
Yüreğim sensiz için için ağlar
Hayat feleğin sillesini yemiş
Bir çilekeş gibi beni hep paylar

Tarumar oldu gönlümdeki bağlar

Yanımdan geçip giden çocukluğum
Ve önümde duran ihtiyarlığım
Söyleyin zamanın neresindeyim?
ihmalkar günlerimi zamana çaldırdım
Ah, bu baharda da yokluğuna saplandım
Nicedir bekliyorum seni sevgili

Biz bir cambazın iki ipi arasında buluşurduk
Tüylenmemiş iki kus rehberimizdi o zaman
Üst üste çoğalmıştı ayrılıklarımız
Olacaklar başıboş

Astarı yüzüne çıkmış

Bir iç isyanın ezgisi/suskunluğun ayak sesleri
kendi çelişkisindeki doğrulardan bahsediyorum
Yüzünü tırmalayan yalanlar
İçimde suskun bir çocuk
Afakanı kalkıyor
Bulanık doğruların, gölgesindeyim