Sedef Ünal Şiirleri

Çocukluğum bir ilkbahar mevsimi gibi
Nede çabuk gelip geçti
Yılları yürüdüm iki adımda....
Daha hevesimi alamadan oyunlardan

Oysa yetişkin olmaya pek hevesliydim

Gönlümün tezgahında
İlmek ilmek dokuduğum sevdam
Dört mevsimde renk renk yeşerttiğim umudum
Şiirlerimde diyar diyar gezdirdiğim aşkım
Hangi kelime anlatır sana olan duygularımı?
Hangi dil yanılmadan ifade edebilir?

Yıldızlar kırıtarak geceyi tahrik ederken
Yakamozlar denizle sarmaş dolaş dans ederken
Özlemin bir çığ gibi büyüyüp beni esir aldı
Adin dudağımın son gülüşünde takıldı kaldı

İpek böceği gibi sabırla beklediğini kutsamak için

Bir gece herkes uykudayken
Hayalini çalıp geldim gizlice
Bilsen neler yaşadık seninle
Yaşamadığımız günlerin acısını
Çıkarttık delicesine
Bir çiçek acar gibi

Uykumun en derin anında
Beliriverdin karşımda
Uyurla uyanık arası mıydı, Yoksa rüya mıydı?
O her zamanki muzip halinde
Sana dedin, göklerin mavililiğinden
Gelinlik, yıldızlardan taç getirdim

Onca kuraklık gecen
Yılların ardından
Pat diye karşıma, çıkıverdin
Öyle hazırlıksız yakalandım ki
Şaşırdım, bocaladım, afal adım
Duygu dolu nağmelerinle

Kıyamet günü sur’a üflendiğinde,
levh-i Mahfûzda yazılı adın
kaldır başını seyret gök kubbeyi, azatlıdır günahın
Seni Azrail’in avucunda değil,
Kevser ırmağında görmektir muradım

Bir yanım gizlenmiş sükunet
Diğer bir yanım körpe senliklerde
Geçici heveslere serzeniş dolu gönlümce
Gizlenirim kelimelerin gizemine
Hor gördüğüm dikenler bekçi olsa da güle
İncitirler gülü günaha renk veren ışıklar