DUBA
Sedat Umran
> Zincirlerle bağlı
Bir dubayım
Denize akrabayım
Her gün bağrımda parçalanan
Dalgaların yankısını dinler
Gök ve deniz görürüm
Özgürüm, bakışlarıma
Açık durur enginler
---
Umut Engin Deniz
(UNLBBCN)
> Her ne kadar bağlıysam da rıhtıma
Küskün değilim bahtıma
Duyarım o çelik bağları koparacak gücü
Benim için ne zaman var, ne mekân
Ne de bir ölçü
Yıldıramaz beni kasırgalar
Başımdan aşsa da dalgalar
Yosunla kaplansa da bedenim
Ben kendimi yeniden yaratır
Yoktan var ederim!...
---
Şiirin Hikâyesi:
Sedat Umran, bir gün notları arasında kurşun kalemle yazılmış, yarım kalmış bu şiiri bulur. Ne zaman yazdığını hatırlamaz. Şiiri bana gösterdiğinde, “Yarım kalmış ama böyle de güzel,” der. Ben ise eksik olduğunu hissederim. O da tamamlamaya karar verir.
İki gün sonra elinde karalamalarla geri gelir, ama içine sinmemiştir.
“Hocam, bu şiiri ben tamamlayabilir miyim?” dedim.
Müstehzi bir gülümsemeyle cevapladı: “Tamamla da görelim!”
O gün şiire hiç dokunmadim. Birkaç gün sonra bir solukta tamamladim.
Şiirin tamamlanmış hâlini Sedat Hocaya gösterdiğimde “Müthiş!” dedi— bu onun en beğendiği kelimedir.
Hemen, Kartal Belediyesi’nin desteğiyle hazırlanan yeni kitabına eklemek ister.
Ama tembihler: Bu aramizda kalsin “Kimseye söyleme!”
Ben de söz verdim.
Ve der ki: “Bu kitapta daha önceden yazdığım "KÖŞELER" adli şiirimi sana hediye edeceğim. Adını yazacağım.”
Ve dediğini de yapti.
Devin Uyanışı kitabında adıma ithaf etti.
---
🖋 Sedat Umran & Umut Engin Deniz (UNLBBCN)
Umut Engin Deniz
Kayıt Tarihi : 25.7.2025 10:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!