SEDAT UMRAN VE UMUT
Hiç kimse…
Daha önce hiç kimse
onun resmini yapmamıştı.
Yüzünü gören vardı —
içini gören yoktu.
Ben gördüm.
Duruşunda, susuşunda,
yüzünün kırışıklıklarının ardındaki
şiiri duydum…
Fırçamı aldım elime,
boyaları susturdum önce.
Bir gece,
onun yalnızlığına sürdüm
bir parça mavi…
Bir parça da mahcubiyet —
geç kalmıştım belki.
Üstü başı şiir kokan şair;
yıllarca kelimeleriyle
eşyanın şiirini yazdı.
Ben, onun şiirini
yüzüne yansıttım.
Gözleri doldu…
O an anladım:
İnsan, kendini ilk kez
bir başkasının aynasında görür.
UNLBBCN
Umut Engin Deniz
Kayıt Tarihi : 26.7.2025 19:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Eşyanın şairi Sedat Umran’a Onu tanımanın ve anlamanın sessiz minnetiyle. Işıklar içinde uyu, ustam.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!