Güneşim ol
Karanlığımı delen
Bulutum ol
Gözyaşlarımı gerektiğinde bana iade eden
Sen benim papatyam ol
Bu şiirimi kış ayında yazdım
Biz sonbaharda aşık olduk birbirimize
Yapraklar dökülüp, kar düşerken sevdik birbirimizi
Güzel bir kış mevsimiydi seninle beraber
Belki hava çok soğuktu,üşümüyordum yanında
Isıtıyordun içimi, okşuyordun tenimi.
Sabahın en yaklaştığı an uyanırdım,
Aklıma ilk sen gelirdin.
Bir daha da uyanamazdım,
Aklımdan seni çıkaramazdım.
Kurduğum saat çalardı
Agaçların çiçeklerle süslenişi
Sana özenmesinden papatyam
İkbaharda uçan kelbeğim
Gönlüme taht kuran kraliçem
Derin nefesimle ağırlaşan
Kısacık yaz gecelerinde
Yıldızları sayardım sabahlara dek.
Üç guruba ayırırdım yıldızları
Parlak,mat ve görülmeyenler.
Bu gece yine yapayalnızım
Dağ yamaçları dik sarp
Keçi patikalarında tökezlersin
Düşersin ansızın ellerinde kanlar
Toz duman kaplar havayı
Koşmak hep özlemdir.
Ağır adımlarla yürümek kaçınılmaz ellbet.
Martılar kanat açar gök maviye
Turkuaz renkte deniz dalgası
Sesleri çığlık olur yankılanır
Kanatları açılır çarşaf gibi
Dolunay yakamoz çizer denizde
Kelebekler uçuşuyordu
İlkbahardı mevsimlerden
Güneşli bir havaydı
Telefonum titredi birden
Bakmak istemedim önce
Çektin ellerini ellerimden,
Kalmak isteyipte,gitmek zorundayken.
Yokluğunu hissetmesin diye
Ellerimi,
Sensizliği görmesin diye
İçimdeki heyecandın
Aramak mutluluktu,
Her defesında meşgule alsan bile...
Ellerini tutmaktan da öteye
Tüm vücudumda hissetmek gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!