Seçilen Mısralar Şiiri - Gündüzalp Kayıhan

Hayallerde gezmede yine fikrim.
Mutlu olduğu, mutluluk diyarında.
Hasreti depreştiğinde ağlar gözlerim.
.......
İncitmedi kimseyi; bırakın karıncayı yazıyı bile,
Söz geçiremiyorum o çok sevdiğim bene.
Bir sır var alemin tüm sayfalarında,
Sırra vakıf olmak en büyük sır oysa.
Mütebessim çehreler bakarak yüzüme,
Alaylarına konu ederler beni.
Serap görürüm; okşarken ellerim ipek saçlarını,
Kıyamaz dudaklarım öpse de kadife tenini,
Alemleri gezdirir yüreğimde o eşsiz kokun,
Hayal kurduran bana, değil mi şelale gözlerin?

İnceden değil açıktan sızlar yüreğim,
Hayaller bana kıyıdan el sallamada.
Tüm bedenim zincirde ve de prangada,
Otururum soğuk kışlarda soğuk taş bloklarda,
Üzgün, yanıyor, kanıyor yüreğim.

Tutamaz artık hemen yanı başındakileri ellerim,
Güneşli günlere vedamı güneş mevsiminde ettim.
Bilmediğim yollara hasretmişim, geç, yeni bildim

Efkarı yasak kıldım beynime,
Hüznü gıda diye ikram ettim ruhuma.
Ne isimler, ne simalar daha neler neler…
Kaldı bendeki yasak şehirde.

Ayazın yangını çatlattı katılaşan kalbimi,
Mazluma benzetti ben gibi zalimi,
Kırgınım yüreğime, sevdaları yasaklıyorum.

Sevileni unuttum,
Vallahi yalan.
Sol yandaki en sağlam kasada saklıyorum.
Çok azı dilemma, birazcık macera, kalanı safsata.

Dil varmıyor söylemeye zira bu en saf sevda,
Özledim ruhumun gezmekten çekinmediği o diyarı,
Ruhumun her an eş bulabildiği o kutsi yalnızlığı,
Kapadım gözlerimi son defa görmek için seni,
Zehirli aştan en son ben aldım nasibimi,
Sırrı var dediklerini unutmaksızın.

Sırrını bulmak hakkıdır hakikaten unutulmazların