Celayir Şiiri - Vedat Yılmaz

Ben seni bin dokuz yüz seksenlerden tanırım
Avare dolaşırdın, çöpün yoktu Celayir
Cep delik cepken delik; miras kaldı sanırım
Yırtığını dikecek ipin yoktu Celayir

Eğer miras değilse; toto, loto mu çıktı?
Köhne bir evin vardı damı bile göçüktü
Ne çatı ne pencere dört bir yanı açıktı
Muşamba kaplamıştın kapın yoktu Celayir

Sefalet içindeydin doğduğun günden beri
Unutmadım aç, susuz geçirdiğin günleri
Arsalar, yatlar, katlar; nerden buldun bunları
Hasat vakti harmanda sapın yoktu Celayir

Deniz, kum, sahil derken her gün alkolden tutun…
Dibine vuruyorsun şaşaalı hayatın
Dolaşırsın kolunda her gün başka bir hatun
Yüzüne bakılacak tipin yoktu Celayir

Acep nereden buldun sen bu kadar serveti
Bu hızlı yükselişin sende mi kerameti
İçtiğin hep kuş sütü, yediğin kobe eti
Yumurta haşlayacak tüpün yoktu Celayir

Multi milyarder olmuş şimdi dünün fakiri
Nasıl girdin bir anlat şu âlemden içeri
Şimdi oyuncakların; Maserati, Ferrari…
Sokakta oynayacak topun yoktu Celayir

Elazığ / 2025