Sebepsiz Şiiri - Murat Yıldırım

Unutmamak istesem ne kadarda ismini
Takvimler hatıranı siler durur sebepsiz
Gözlerimin önünden ayırmasan resmini
Takvimler hatıranı siler durur sebepsiz

Bilmiyorum kaç mevsim- yıllar geçti aradan
Kulağımda çınlıyor okuduğun o roman
Başrölüne kendimi yazsam bile sıradan
Takvimler hatıranı siler durur sebepsiz

Her cuma ders çıkışı buluşurduk köşede
Çok değil 10 dakika konuşurduk gözgöze
Sende baba korkusu töreden bir kaç hece
Takvimler hatıranı siler durur sebepsiz

Ben şiirler yazardım zarfı hasret kokulu
Pencerenin önünde beklerdim gece boyu
Bir küçücük busene feda ettim kolumu
Takvimler hatıranı siler durur sebepsiz

Hasret girdi araya ayrı düştü yolumuz
Bambaşka şehirlerde filizlendi korkumuz
Ne kadar yok desekte ikimizde suçluyuz
Takvimler hatıranı siler durur sebepsiz

Bilmiyorum ben gibi özlermisin sen beni
Bende maziye dalıp pişmanım senin gibi
Haketmeyen kalplerde yakıp gençliğimizi
Takvimler hatıranı siler durur sebepsiz

Bak şimdi yapayalnız çaresiz kimsesizim
Elveda dediğimiz bir güz gecesindeyim
Yine aynı ses tonu yaş dolu gözlerleyim
Takvimler hatıranı siler durur sebepsiz

Kimbilir hangi kubbe örtüyor üzerini
Hangi sokak kokuyor peşinden sesin gibi
İki satır mektup yaz utandır mevsimleri
Takvimler hatıranı siler durur sebepsiz

Tükendim pervasızca toprağa düştü yanım
Kazdılar mezarımı isimsiz mezar taşım
Rüzgarın önündeki savrulan bir hazanım
Takvimler hatıranı siler durur sebepsiz