İçten gülmelere son on yıldır hasret kalmışsam,
Otuz kırk yıllık dostlarımdan bile uzaklaşmışsam,
Haddinden fazla asabi ve küfürbaz olmuşsam,
Sebebi hikmeti, sensin, sensin, sensin!
Kendimi seviyor olmama rağmen, kendime küsüyorsam,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta