Şebap Teker Şiirleri - Şair Şebap Teker

Osmanlıda, büyük çağın
Yeşil yaylan, Ulu dağın
Narenciye, bahçe bağın
Ne güzelsin, Yeşil Bursam

Ulu dağda, ben beyaz Kar

Aşk dediğin, dilde baldır dökülen
Bir yarendir, boyun olup bükülen
Bir ışıktır, her seherde, sökülen
Adı aşk, Cismi Aşk, Kendi aşk

Bak oğul, ömrünce nasihatımdır sana
Kulağın aç, dinle beni

Bak oğul! Cahil ile dost olma
…………İlim bilmez, İrfan bilmez
…………Söz bilmez, Üzülürsün

Emir gelir, tören adım marş
Her gün nöbet, hergün tıraş
Ayda 175 lira, 50 kruş maaş
Askerin çilesi bitmez

Hayatı bir zindan, etrafı mahpus
Yaşamdan umutsuz, töre kadını
Kapana kısılmış, yolları hep pus
Ayakta pranga, töre kadını

Dayak yemesede, her gün hakaret

Komşunun kalbini kırma
Ondan gayri, bil komşunu
Komşu hakkını, hiç koyma
Ondan gayri, bil komşunu

Karşı karşı, yaşarsınız

Dünyanın sevgisi, içimde olsa
Güzeller toplanıp, karşımda dursa
Şu gördüğün taşlar, hep altın olsa
Bir tekinde gözüm yok, sen olmayınca

Zalimin kendi dize gelsede

İçeri gireli bir kaç yıl oldu, alışamadın hala
Hayalini bile kuramayacağım bir meçhuldeyim şimdi
Haksızca özgürlüğüm kısıtlanmış,
Hırsımdan bazen de ağlıyorum
Ruhumda sanki bir şeyler çekiliyor düşündükçe

İstanbul özlemiyle doldum
Gezdim Dünyayı, her yerde buldum

Gezindim içinde, dört bir yana baktım

Alır her şeyi, başa döndürür
İman ettik biz, Elhamdillilah
Taşı toprağı, rızka çevirir

İstiyince, uzağı, pek yakın eyler
Dikenli bahçeyi, Gonca Gül eyler