Şeb-efrûz Şiiri - Bülent Öntaş

Bütün aşklar mesafelidir ve çetrefil kokar,
Ve o mecburiyetlerdir ki özgürlüğe yol açar.
Sen nasıl gözlerini kapatamıyorsan her gece vakti,
Öyle bir sabahı indiremiyorum kirpiklerimden...
Şairi yalnız bırakmak her mısranın harcı değildir,
Sıvacı ustasının elleri duvara sancı değildir.
Sen nasıl göğe bakamıyorsun dört duvar arasında,
Öylece düğümü çözemiyorum ipliklerinden...
İsmaili deyişler vaktidir yine asude,
O gülbanglar ki dem tutar zifirden sevgiliye.
Sen nasıl her nakaratında ağlıyorsun ya;
Öyle sahipsiz, zifirsiz ve semahsız kalıyorum ahüzarda...
Gerçeğe hü diyelim, duyan olur elbette gideni
Bir seher vaktinde...
Gariplik göç değil midir o ümit bahçesinde?
Sen nasıl dikensiz gülistan seviyorsun ya;
Ben de öyle turabıyım yolların, yolculukların usta...

Bülent Öntaş, 18.12.2025

Şeb-efruz (-füruz): Geceyi aydınlatan