Se(n)sizlik Şiiri - Musa Musaoğlu

Uzun bir yol var, gözle görülen.
Gece melankolik halini aldı,
Şarkılar titremeye başladı!
Ozan'lar mürekkebi çekti kaleme...

Deniz durgun alacakaranlık'tan parıldayan ay,
Yakamoz un başlangıcında eksik tahtalı bir bank!
Usulca bankta oturan, çaresizlik belirten.
Fiyakalı lakin boynu bükük bir genç.
Elinde divit bir kalem gözyaşlarıyla ıslanan ferman,
Zinde bir sesle mırıldanmaya başladı...
Se(N)sizlik kokar oldu nefesim,
Tanımam artık etrafımda olanları,
Rahatsız etmez oldu insanların karmaşıklığı.
Se(N)sizlik her şeyi aldı benden

Hani ahdim vardı;
"Sayhalar kopacaktı içimden Sahra ya doğru"
Se(N)sizlikte çekildi yüreğimden sayhalar,
Ufuk'ta ne bir Sahra nede Ebu zer.

Yaşamaktı aşkın adı,
Ölmekti gitmenin terimi.
Ne sen kaldın nede ben öldüm!
Sadece "Se(N)sizlik kokan bir nefesim kaldı...