Sâye'nle Vals Şiiri - Efe Başhoruz

Karanlık kaplarken sûretimi, bir anlık dahi,
Aç oradan mayhoş bir mûsiki, ısıt içimi.

Yavaş yavaş benliğimi demâdem kaybederken,
Mey sirâyeti akliyyetimi ele geçirirken;
Boş bir duvara bakıp seni izliyorum,
Süzülen rûhuna esîr düşüyorum.

Bir gün belki kavuşurum unuttuğum yıllara,
Dün de şimdi'den ne uzakta, hayret!
Artık ne kadar bahsi arttırsam da hayât kumarında,
Kazanamayacağım, evet, seyret!

Beni yiyip bitirecek mi bu müzik?
Yoksa silüetin mi öldürecek,
tekrâr açtım, sanki bitmeyecekmiş gibi.
Tekrâr baktım sana, hiç kaybetmemişim gibi.

Yürürken kendi gölgemle,
yokluğunun soğuğu vuruyor bana.
Küçük bir esinti sanıp;
ölüyorum, rüzgârına kapılıp da....