Savrulma Arası Boğulursun Şiiri - Özlem Çay

yok güneşin ismi,
cisminin hürmetine çatlatıyor yeri..
nem süslü ağaçlar cevapsız
grilik yıkıyor kirli soruları,
metal kokulu kuşlar kanırtıyor
gövdelerinde sararan kabuğu.
gök inadına tetikliyor, durmuyor
iç bakışım bu kararlı heyulada
örseleniyor...
zamanın eleğinden geçiyorum
eteğine asılamadığım anlar da.
bir düş kuruluyor önümde
sağım solum mezar ıssızlığı,
kurduğum düşünce köklerine
sarılamıyorum.
kaza öncesi keskin fren izi an;
tahammül sınırını
sancıyla yutkunan.
sığmıyor yere, göğe, dağa, taşa,
can ağrısı hayal kuruluyor
aklara kara ağlar salan
sen misin içinde?
kırık kalem uçlu obalar,
kurduğum vakit kırılıp kıvrılıyor başım,
bir efkârlı buse, önü çayır çimen,
yoo, hayır
sana öpüşler biriktirmiyorum
istasyona nazır dikenli tellere
takıldı dudaklarım,
bir avuç dolusu şiir kanı ile
boyandı ellerim.
çizgilerim ihtiyarlarken
allı kızıllı kıyasıya savaş naraları
sızdı çatlaklarından.
ömrün hissesinden
kıssalar biçtik
uzatmalara yenilgimiz
bundan...⚘
.... özlem/
nisan/yirmi dört