Savaşın çocukları
Beynimizin arka odalarında yetişen zehirli bir çiçektir savaş!
Elleri barut kokan adamların, içlerinde birer şeytan..
Elleri çamurlu çocukların, gözlerinde yıkanmamış bir korku.. Elleri şefkat
kokan anaların, dillerinde acı bir feryat..
Ortadan ikiye bölünen babaların, yüreklerinde bir kalyon.. Ey tüm sahteliğiyle gerçek gibi duran hayal, çekil git!
Ey yıkılası dünya, kendine gel artık!
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Her satırı ayrı bir bam teli.
Biz bitiremedik savaşları.
Lâkin her doğan çocuk yeni bir umuttur;
Bizim beceremediğimiz şeyleri yapabilmek adına.
Ne yazık ki kaçınılmaz oluyor savaşlar; Bazen zâlime bazen de karanlığa karşı.
Kutluyorum Değerli Arkadaşım.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta