Savaşın buruk yüreği Şiiri - Orhan Hatıl

soğuk bir siper yüreklerde
kan ve nefret insansızlığa
topraklar alev parcası
banada söyle son doğan güneş
bu yıkıntı şehrin dualarının kayıplarında
sırtımızdan vurulmadan
banada söyle gece yıldızı parlak günlerimizi
hani seni sevdiğim kadar sevmemiştim yasemini
çünki sen umut doluydun o ise bu yıkıntılarda ölebilirdi
çürümüş savaşçıların tırnakları uzamış elllerinde
bir kederle dağlaramı saklansam
korkak hayatımı sığıntılamak için
bir mülteci dudaklarını barındırsam ısız kadınsız yataklarda
ellerde bir somunun açlığı doyurmayan kalıntıları
bir kayamı olsam acep
insan olmak tehlikeli bombardıman yığını gecelerde
insan omak suç
insan olmak güç
yine aşksım anne yasemin gittiğinden beri
doğan güneşleri bekliyorum kurşun yanığı tenlerin resminde
ölüm gölgelerde sokak aralarında insanları kudurmuşcasına
şimdi uymak istiyorum
bırak beni şu boş binada yatayım, bırak sonsuza dek uyumak istiyorum