Barışı düşlemek Şiiri - Ozan Oğuz

O, kül grisi göge bakarak ağlıyordu
Başbaşayken öfkesini yutan çaresizliğiyle...
Duygusuzluğa baş kaldırmak istiyordu
Fakat zayıf düşüyordu karşısında nefret dolu kalplerin:

Özlem dolu ruhu kaybettiklerine rağmen aydınlıkla doluydu
Duygularıyla sarılmış kalbi karanlığı yırtıyordu;
Sessizliği karşısında ise korku gölgelere bürünüyor ve sendeliyordu:
Boguluyordu derin çıglıklar mavisinde gözlerinin,
Ve karışıyordu gözyaşları yağan yağmuruna belirsizliğin...

Kandırılmıştı dışavurumsal sahte sözcüklerle,
Bilmiyordu ki hudutsuz mavilere sevdalıydı delice.
Ellerinde is lekeleriyle çömelmisken bir harabenin kış köşesinde
Can acıtan soğuğa karsı çıkıyordu narin bırakılmış bedeniyle...

İçindeki belli belirsiz umut barışı anımsatıyordu;
Eşliğinde yürek dağlayan türkülerin...
Ve solan sarı yapraklar saçlarıyla beraber uçuşuyordu:
Düşleriyle; belki de hiç var olmayacak denizlerin...