Savaş Güvercini Şiiri - Harun Tolga Peker

Konu; dönüp dolaşıp sana geliyor, ama sen bir türlü gelmiyorsun...

Haberin olsun;
Beyaz güvercinlerimin kanatlarını kırdılar,
Özgürlüğümün bir ayağı çukurda,
Sarkık memeli şehrin göğüs kafesinden düştüm,
Ayrılık meydanına.
Ağzımda süt kokusu,
Elimde yeni doğmuş papatya
Cebimde öğlen yemeğimden kalma
Simit kırıntıları,
Sen yoksun, ben yoksul..

Sevdim..
İyilik yapıp sana attım,
Deniz rengini gözlerinden almamış mıydı?
Sonbahar, hırçınlığını saçlarından
Kış, sessizliğini dudaklarından
İlkbahar, tazeliğini gülüşlerinden
Yaz heyecanını ellerinde ki terden
Almamış mıydı?
Yanlış mı hatırlıyorum;
Sen, beni benden almamış mıydın?

Biliyor musun;
Sana günaydın diyemeyecek kadar
Karanlıktayım
İzin verseydin;
Ben, renk körüyken de sevebilirdim seni
Kaldırımlarda ki ayak izlerim de korkutuyor gölgemi,
Sigaramın dumanı sekiz çiziyor,
Aldığım nefes tamamen çevre kirliliği,
Farkında mısın;
Ben tek kalple yaşayamıyorum,
Sendeliyorum..

Hatırlıyor musun;
Gözlerinde ki Kadıköy vapurunun gelişini
Bakışlarımla kestiğimi,
Aklında ki düşüncenin önüne atladığımı,
Kulağında ki sesleri nefesimle buruşturduğumu,
Avucunda ki teri dudaklarımla kuruladığımı,
Mutluluğunda üç gram payım olduğunu,
Elbisene dökülen kahvenin sorumlusu olduğumu,
Sahiden hatırlıyor musun;
Beni iki yudumluk şampanya kadehine sattığını?
Özlüyorum..
Dön artık;
Beraber uyuyacağımız geceler, beraber kalkamayacağımız sabahlar var..