Savaş Altunbaş Şiirleri - Şair Savaş Alt ...

Savaş Altunbaş

Sonbaharın ilk yaprakları düşüyordu
Sana veda ederken
Unuttum şimdi hangi yılın hangi günüydü
Tek bildiğim bir mavi minibüstü bizi ayıran
Kalbim kağıt kesiği gibi sızlıyordu
Kelimeler düğümlenmişti boğazımda

Devamını Oku
Savaş Altunbaş

Bir düşün kıyısında yaktım son sigaramı
Yanımda geceden kalma şişeler
Ellerim buz gibi
Aklımda hala gidişinin takvimi
Unutulmaya yüz tutmuş yüzün
Hayatımın Z raporu gibi

Devamını Oku
Savaş Altunbaş

Başladığım her şiir yarım kalıyor bugün
Satırlarımda yalnızlığın izleri
Kulaklarımda hep aynı ses çınlıyor;
Hoşça kal..
Bir cami avlusuna bıraktım umutlarımı
Hayallerim yetimhane bahçesinde asılı

Devamını Oku
Savaş Altunbaş

Ben senin geçmişinin
Beni silemezsin
Beynine hapsettim kendimi
Ne yapsan çıkaramazsın
Hatırlıyor musun?
Henüz yolun başındaydın

Devamını Oku
Savaş Altunbaş

Gittin..
Hiç kimsenin duymadığı bir felaketin
Yüreğimde haykırışı gibi
Bir tek ben hissettim gidişini
Gidişinle buz kesti yüreğim
Hiçbir yangın söndüremedi içimi

Devamını Oku
Savaş Altunbaş

Devrik bir cümle gibiydi seni sevmek
Kimsenin fark edemeyeceği anlamlar taşıyan
İçinden çıkılması güç anlaması zor
Bazen kitabın tam ortasında rastladığın
Bazen önemli bir toplantının sonunda
Yalnızlığa inanmak gibiydi seni sevmek

Devamını Oku
Savaş Altunbaş

BİR PAÇAVRA GİBİ
SOKAĞA ATTIN BENİ
HİÇ Mİ ÜZÜLMEDİN ANNE
AÇ KALDIM, ÜŞÜDÜM
KOVULDUM, DÖVÜLDÜM
METRUK BİNALAR MESKENİM OLDU

Devamını Oku
Savaş Altunbaş

Sen köprüdeki kadınsın
Sabahın tam beşinde
İntihar edeceksin
Biliyorum
Defalarca rüyamda gördüm
Her defasında geç kaldım

Devamını Oku
Savaş Altunbaş

BİR KALE İNŞA ETTİM
HARCI KUMDAN
BİR TABUR EKLEDİM
ASKERİ KURŞUNDAN

GELDİ ÇATTI SONBAHAR

Devamını Oku
Savaş Altunbaş

Gidiyorsun, bir kez daha beni yarım bırakarak. Senden sakladığım gözyaşlarımı, yanaklarımdan damlayan terime karıştırdım arkandan ve sen şehir şehir uzaklaşırken benden, ben fotoğraflarınla avuttum kendimi. Her kilometre biraz daha acıttı canımı ve her saat daha fazla yandı içim.
Sensiz kaldığım ilk anda fark ettim hayatımın merkezinde olduğunu. Bana gülüşün, dokunuşun, beni öpüşün ve kollarının arasında nefes almadan yaşamanın ne kadar zor olduğunu. Ne bu şehrin tadı kaldı ne de sabah uykusunun. İçtiğim kahve bile anlamsız şimdi.
Senin anlayacağın; sensiz hiçbir şeyin tadı yok sevgilim. Şimdi gözlerim senin varlığına gebe, ellerim ellerinin sıcaklığına, ben ise teninin eşsiz kokusuna hasret.

Devamını Oku