"imkansızım" Şiiri - Hüzün Masalı

Keşke biraz mümkün olabilseydik seninle.
Oysa ne çok yakışıyordun hayallerime, ne kadar da benziyordun eksik yanıma.
Yaralarımı saranım, eksik yanımı tamamlayanım, varlığı huzur olanım, keşke biraz mümkün olabilseydik seninle.

Ben seninle uzaktan sarılmanında mümkün olduğunu öğrendim, bazen bir sesle, bazen ılık bir sözle, nasıl yanar bir yürek olmayana, nasıl uzak durur insan sevdiğine, onu öğrendim seninle.
Ben şimdi bize yanıyorum,
İçimizdeki çiçeği solduran, bizi imkansız kılan, oldurmayan, çaresiz bırakan içimizi acıtan kadere yanıyorum.

Yüreğine sarılmak istediğim, ama bir adım dahi atamadığım, en büyük çaresizlğimsin sen benim.
Ve sevmeye bile korktuğum, en hassas yanımsın, içimde kanayıp duran.

Ve benim hiç akılımda yokken yüreğime zamansız düşen sevda çiçeğimsin sen, kendimden bile kaçarken, yüreğinde savrulup durduğum, ansızın yakalandığım fırtınamsın.

Belki de sen en yanlış zamanda gelen, geç kaldığım en doğru yanımdın.
Ve en yakın olmak istediğim, ama hep en uzak kalan hasretimdin,
Hadi gel bu gece ikimize ağlayalım seninle.
Kavuşamadığım, vazgeçemediğim saudademm...