Şaşkın Yolcu Şiiri - Mehmet Ali Akçınar

ŞAŞKIN YOLCU

Ne yılanlar gördüm yılan yutuyor
Menfaat insanı yutmuş gidiyor
Çok kalleşler gördüm adam satıyor
Bezirgân insanı satmış gidiyor.

Namert kalkar mertlik maskesi takar
Akrep gibi kardeş kardeşi sokar
Böylesi ayıpla tuz bile kokar
Hısım akrabalık yitmiş gidiyor.

Şerefsizler şereflilik güdüyor
Aç kurtlar sürüyü talan ediyor
Doğrular eğriye diyet ödüyor
Onur yok şerefi atmış gidiyor.

Şaşkın yolcu düz yolunu şaşırmış
Hilebaz kazanı çıkar pişirmiş
Haram yiye yiye göbek şişirmiş
Boyunca pisliğe batmış gidiyor.

Çıkarın depremi her şeyi yıkmış
Yalanla dolandan namuslu bıkmış
Sanirsın dünyanın çivisi çıkmış
İnsanı çukura itmiş gidiyor.

Dertler yeğin oldu şifalar kayıp
Kurt kuzuya çoban beşere ayıp
Din ile imanı çıkardan sayıp
Dini dinsizliğe katmış gidiyor.

AKÇINAR’ım doğru oku atarlar
Balı bozmak için sirke katarlar
Çıkar için birbirini satarlar
Böylece insanlık bitmiş gidiyor.

M.ALİ AKÇINAR