Şaşırtan Yardım (Manzum Masal)

Bir vamış, bir de yokmuş, evvel zaman içinde;
Ampul güneş yerinde, kalbur saman içinde;

Devenin tellallığı, çağdan geride kalmış;
Pire, berberliğini, yoksul sırtından almış.

Muhtaç muhtaç üstüne yığılmış bir ülkede;
Hekesin iç dünyası gizli imiş ilkede;

Saltanat merakıyla yanıp tutuşan varmış;
Üstünden değerleri atıp koşuşan varmış;

Yüksekçe tepelere konmak imiş özlemler;
Muhtaç hisleri ile yer kapmakmış gözlemler.

Dağbaşında, yol çıkmaz bir şehire varmışlar;
Simsar anlayışıyla halk içine dalmışlar;

Demişler ki, sizlere, yardım edelim biraz;
Mevsimsiz olsa bile, bulunur bizde kiraz;

Amma, kiraz değildir size sunulacak şey;
Beyazdan olsa bile, şaşıp sorulacak şey.

Şehirli vatandaşlar, merak etmişler bunu;
Unutmuşlar sebzeyi, arpa, buğday ve unu;

Demişler ki; madem ki, sizden bize hibe var;
Küçücük olsa bile, ne varsa nasibe var;

İnşallah güzel olur gelecek günlerimiz;
Şen olur, mutlu olur hüzünlü evlerimiz.

Umudun böylesine kapılmışken bütün halk...
Kısmetin odağına çakılmışken bütün halk...

Yol olmayan şehire kamyonlar dizilmişler;
Otlar, dallar, çalılar, kahrolup ezilmişler.

Beyaz makina ile yüklü imiş kamyonlar;
İçinde döner imiş mintan, çarşaf ve donlar.

Haldur-huldur çalışıp, bir güzel temizlermiş;
Temizlenmiş giysiyle bütün yüzler gülermiş.

Neyse, uzatmıyalım. Kamyonlar kalmış yolda;
Güç bile yokmuş imiş taşımak için kolda;

Eşekler koşmuş hemen onların imdadına;
Yüklenip taşımışlar yanan ampul adına.

Beyaz eşya alanın, ampule karnı tokmuş;
Çünkü, makina için, akan suları yokmuş.

Demişler ki; ilginiz, bizde yürekler deldi;
Su beklerdik biz sizden, su bitiren şey geldi;

Eve yaramaz şu an, bari ahıra verek;
Eşşeklen geldi çünkü; hayrı, eşşeğe gerek!

(10 Şubat 2009)