Hayat denen kamburu sırtında dinlendiren bilge
Aslolan insanı anlamaksa saçlarımdan başlamalıyım işe
Ey zaman kösnül sızım yanaşmam
Uysal kelebek kanatlarını saçları kanlı bir kadının
Hazan bakışlarını düşürüyorum göğsüne
Körebe oynuyorum yaşamla delişmen gecenin kollarında
Üç tekerli bisiklet yüreğim
Ömrümü kanatan gül yağmurlu bir düştü ellerin
Yalnız suya dokundu aşk gökyüzünü tutamadı
Yüreğini gizleyemeyen çocukların sırat köprüsü şiir
Denizsiz kıyılarını biriktirmiş penceresine
Beyazını arar sarısını çaldıran
Gecenin göbeğinde kuş ölüleri
Yalnız çocuklardır düşlerini yapraklayan
Sarmaşıktan öğrenmeli sarılmayı insan
Kayıt Tarihi : 9.10.2018 15:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!