Sarmaşık misali Şiiri - Yorumlar

Sen...
İçimin hiç susmayan sesi.Yanık sevdam.Yüreğimin sahibi olan güzel gözlü,hülyalı bakışlı yarim.

Sana mektup yazıyorum.Mektup yazmak için illaki mesafeler mi gerekli.Çok uzaklarda olsan hem ne fark eder ki! sen ki beynimin içinde olan değil misin? Yanı başımdasın.İçimdesin...Nefes almak kadar kolay seni sevmek.Yemek yemek kadar doyurucu.Su gibi zorunluluk,Yağmurdan sonra ortaya çıkan gök kuşağı kadar da doğal. Bana bir söz ver olur mu yüreği güzel yarim.Seninle bir gün o gök kuşağının altından bir gün el ele beraber yürüyeceğiz.Nereden çıktı bu şimdi diye sorarsın sen bilirim.Ama bilirsin iflah olmaz bir romantiğimdir ben.Yağmuru severim mesela sudan çıkmış balık misali ıslanana dek yürürüm.Yıldızlara severim ve hep o yüzdendir bir yanım yalnız bir yanım buruk belki de ulaşılmaz olmak tek hayalim.Bir de seni severim.Bir sarmaşık misali sarılmam ondandır her bir uzvuna.Hatta ruhuna bile talibim bunu da unutma.İnsan oğlu yalnız aşkla dinlenir bu hayatta ve tüm yaşamında ruhum her gece uykunda başucunda.Sen benim ruh eşimsin.Geç bulduğum ama asla vazgeçmeyeceğim yüreği güzel ama bir o kadar da asi sevdiğim sin.

Söylüyorum, sana olan sevdama olan söylemlerim hiç bitmeyecek.Liseli aşıklar gibi her gördüğüm de kalbimin ritmi hep değişecek.Bu hayatın son perdesi sevdiğim.Önümüzde kaç yıl var bilinmez belki on belki yirmi.Ve ben ömrümüzün geri kalanını birlikte nihayete erdirmeye talibim.Anlatabildim mi? Anlatılan kadarını değil ama hissettiği kadarını bilirmiş insan.Bu yüz dendir ki bedenlerimize inat ruhuna talibim.Bedenin ölüp ruhun yaşayacağına olan inancımdır bana bunları yazdıran.