sarmaşık düşler tırmanıyor içime;
sana bilenen bıçaklar gibi,
katili meçhul bir gölün yansıması gibi,
kıyıya vurmuş gökyüzü kırıntıları gibi,
koşar adım bulutlar gibi..
sen inadına beni anıyorsun,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
O çiçeklerin sesini duyabildiyseniz ne mutlu bana.. teşekkürler..
ve bir kış günü sakinliğiyle,
odalarında çiçekler ölen otellere benzeşiyoruz her kalp atışında.
Çok şık bir söyleyiş,kutluyorum sayın şair,saygılarımla.
arafı da ekleyince ikileme, sıfıra dönüşür tüm karşıtlar..
Çiçekleri ıssızlaştıran, çiçekleri katleden odalar ve hayata tutunan sarmaşık...
Yaşam ve ölüm ikilemi...
Bu iyiydi işte.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta