Şarkılarda Kaybolmak Şiiri - Yılmaz Aybar

Çocukluğum radyo yıllarında geçmişti.
Evimizde bir kedimiz vardı o zaman,
Radyodan şarkı sesi duyduğunda
Evin neresinde olursa olsun
Koşup radyonun üzerinde durduğu sehpaya tırmanır,
Şarkıları daha yakından işitebilmek için kulak kesilir,
Başını ve boynunu radyonun kenarına sürterdi.

Her kedi onun gibi değil elbette,
Hattâ her hayvan da onun gibi değil.
Örneğin ayılar…
Geçen gün bir gazetede okudum:
Ormanda bir insan
Ayıyla karşılaşmak istemiyorsa
Şarkı söyleyerek dolaşmalıymış,
Çünkü şarkı sesinden hiç hoşlanmayıp kaçarmış ayılar.

Bilindiği gibi insanlar da çeşit çeşit:
‘Müzik ruhun gıdasıdır’ diyenlere bakmayın.
Kimileri hoşlanır şarkılardan,
Kimileri sıkılır.
Beni soracak olursanız,
Çok sevdiğim şarkıları işitince
Bazen o kedimiz gibi kulak kesilir,
Bazen de pervaneler gibi,
Hani şu kendini aleve atan pervaneler gibi bir yaratık olup
Kendimi o şarkıların içine atarak kaybolmak isterim,
Örneğin bir Selâhattin Pınar şarkısında,
Bir Sadettin Kaynak şarkısında
Ve benzerlerinde…