Sarılsak Geçer mi? Şiiri - Hatice Sonmez

Ben en çok, senin beni sevmene âşıktım.
Bu sefer en çok kıyan sen oldun, zalimce…

Seninle aynı saatleri yaşamamak,
Yokluğun gibi üşütüyor bedenimi.

“Gel.” desen gelemem belki,
Ama “git.” desen koşarım sana.

Kaç kalem küstü, silgiler yıprandı çoğu zaman…
Boş kâğıtlar yine bembeyaz kaldı.

Sarılmanı çok isterdim,
Çünkü sarılsaydık, geçerdi her şey.

Dinleseydin içindeki sesini,
Kırmazdın bendeki sevgimi.

Bir vazonun kırılmış hâlini düşün;
Öyle bir tane değil,
Bin parçaya bölünmüş bu kalp.

Geçmez yaralarım,
Sarmaz gözyaşların canımı.

Ben üşürken, senin aldığın sıcak nefesle
Sarılıp uyudum.

Yastığım üzgün,
Yorganım gece boyunca ağladı.
Sabah uyanırken,
Sıcaklığın gibi yok oldun…

Perişanlığımı haykırdım, ağlayamadım.
Kalbimin çığlıklarına ne demeli?
Neyse… o da kalsın sessiz bir şekilde.

Fırtınalar koptu evimde,
Ama ben yine sustum.

Bir avuç toprak kadar hasretim sana.
Bin yıl geçse de, yüz asırlar yazılsa da
Her yerde izimi bıraktım,
Yeter ki her şeyi güzel hatırla.

Pişman olacaksın yaptıklarına;
Hasret kalacaksın sevgime, sesime,
Ve en çok da seni sevmelerime…

Oysa,
Sarılsaydık geçerdi belki de.

✏️ Yazan: kelebek76 🦋