Yeter artık yazma, sadece yaşa
Yeşiller içindeki maviyi özlediysen
Saf tutkuysa damarlarında gezen
Çek darağacının ipini
Süzül gökyüzünde bir martı çığlığında
Didişmekse yaşamla
Kafa tut kendine –ki en büyük savaş içinde-
Ateşe sok elini, korkma
Lades de yalancı aşklara, göçebe sevdalara…
Ölümse özlediğin
Üzülme, öldür düşlerini
Dondur zamanını
Batır güneşini
Sarıl yalnızlığına
Soldur yıldızını
O zaman
Mahşere döner dünyan...
Kayıt Tarihi : 5.1.2009 12:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Zaman zaman ne yaşama katılmaya ne de ölmeye cesaret edemez ya insan... Kendine bir başkaldırı anında..
Koltuk değneğidir insanın
Korkmadan yaslanabileceği...
Yeşil içre mai
gökyüzü darağacı
Ve martı çığlığına asılı düşler...Aynı soydan geliyor sanki sözcükler...
TÜM YORUMLAR (1)