Sarıkamışta Şiiri - Mustafa Özke

sarıkamıştaydık
önder ben ve sani
ortada ne kamış vardı
ne de kamışın sarısı yani
her yer bembeyazdı
kardı ayazdı üşüyorduk
önder kara hasretini yazdı

bir çekirge sıçradı önümüzden
önder fırladı yerinden
yakaladı hayvanı kanadından
tuttum önderin kolunu
'bırak gitsin' dedim
geri kalmasın sanatından

önder bir çekirgeye baktı
bir bana bir saniye
kızar gibi oldu
başını öne eğip
düşündü bir saniye
ardından bıraktı kanatlarını
çekirge uçup gitti faniye

öyle bir sıçradı ki
tel örgülerin arasından
hem özgürlüğe doğru
hem bir kere değil
iki kere değil üç kere
bizim ömrümüz geçti
o bir an bile dayanamadı
gün saydığımız yere

çekirge zıplayarak gitti yuvasına
ondan alacağımızı aldık
kapıldık hevesine
ayaz tuttu kar yağmaya vardı
bizi yine yanlızlığımız sardı
önder ben ve sani
uyumadan rüyaya daldık
esnedik, nefes aldık
çekirge biz oldu
biz bir çekirge kadar olamadık