Sarıkamış da Üşüyen Onbeşli Şiiri - Kena ...

Ey annem, ey babam,
Ey ardımda kalan topraklar,
Bu satırlar, belki size ulaşmayacak;
Belki de bir dağın yamacında
Bir asker defterinin son sayfasında
Donup kalacak…
Ama ben yine de yazıyorum,
Belki bir gün biri okur
Ve bizim hikâyemiz bir ninni gibi
Torunların kulaklarına değer
Sarıkamış yollarında adım adım
Beyaz bir sessizlik var,
Kar, fırtına ve dua…
Biz buraya bir komutla değil,
Vatanın kalbinden gelen bir çağrıyla geldik
Her adımda, Bir kardeşimizin nefesi kesiliyor,
Her adımda;
Bir türkünün son mısrası kar altında kayboluyor
Kış, koca bir duvar gibi önümüzde
Rüzgâr, bıçak gibi kesiyor yüzümüzü
Parmaklarımız tutmuyor,
Silahlarımız soğuktan titriyor,
Ama kalplerimiz yanıyor

Çünkü biliyoruz ki
Biz düşersek bu toprak düşer,
Biz üşürsek bu vatan üşür
Ey anam,
Sen bana küçükken yorgan sarardın,
“Üşüme” derdin,
Ama şimdi bu kar,
Bütün bedenimizi örten beyaz bir kefen oldu
Belki beni tanıyamazsın döndüğümde
Çünkü yüzüm donmuş olacak
Ama bil ki kalbim senin sıcaklığınla dolu
Buradaki her asker bir destandır,
Her asker bir ağıttır
Çocuk yaşında olan da var,
Saçına ak düşmüş olan daAma hepsi aynı duayla yürüyor:
“Ya Allah, ya vatan!”
Burada üşüyen ellerimizi
Birbirimizin yüreği ısıtır
Ama yine de titreriz
Çünkü ölüm nefes gibi yakın
Bir gece vakti
Ay karanlığın içinden doğdu,
Biz birbirimize bakmadan ağladık
Kimse korktuğunu söylemedi,
Kimse geri dönmeyi istemedi,
Ama herkes bir defa
Annesinin adını fısıldadı dudaklarından
Ey ardımda kalan şehir,
Bu satırları bir destan diye okuyun
Çünkü biz düşerken
Toprak daha gür yeşerecek
Biz üşürken bir milletin yüreği ısınacak
Ve biz donarken
Bayrağımızın kırmızısı
Bizim kanımızla parlayacak
Annem, belki ben dönmem,
Belki bu satırları bir subay
Sana yıllar sonra getirir
Ama bil ki; ben vatan için düşerken
Senin ismini de göğsümde taşıyordum.
Belki karda bulacaklar bedenimi
Belki hiç bulamayacaklar
Ama ruhum her kış
Evimizin önünde esen rüzgârla
Kapına uğrayacak
Bu destan,
Tarihe bir rakam değil,
Bir milletin yüreğine
Kazınmış bir niyazdır
Bizi unutmayın,
Adımızı söyleyin,
Bir Fatiha okuyun,
Çünkü biz bu ülkenin
Sessiz harfleri olduk
Ey vatan, Ey millet!
Bu mektubu okuyan her yürek
Bilsin ki; Sarıkamış’ta donan biz değiliz,
Aslında bir milletin
Sızlayan kalbidir
Biz gittik,
Ama adımız bir destan oldu,
Biz sustuk,
Ama toprağımız konuşuyor
Ve bu mektup
Belki bir son söz değil,
Belki bir çağrı:
Bizi hatırlayın
Her kış kar yağdığında,
Her çocuk üşüdüğünde,
Her şehit anıldığında…